İnsanlar ile iblisler arasındaki savaşın başlamasının üzerinden on beş yıl geçti. İnsan ordularının İblis Diyarı'na yavaş ilerleyişinden memnun olmayan Kahraman, yoldaşlarını geride bırakarak İblis Kraliçesi'nin kalesine tek başına gitmeye karar verir. Ancak oraya vardığında, Kahraman'ı şaşırtıcı bir gerçek beklemektedir: İblis Kraliçesi yalnızca eşsiz bir güzelliğe sahip değil, aynı zamanda Kahraman'dan yardım istemektedir. Bu beklenmedik durum karşısında kafası karışan Kahraman, düşmanı ile iş birliği yapmayı reddeder. Ona göre, iblislerin başlattığı savaş Güney Ulusları'nı paramparça etmektedir. Fakat İblis Kraliçesi, savaşın insanlığı birleştirdiğini ve onlara zenginlik ile refah getirdiğini savunarak bu iddiasını kanıtlarla destekler. Dahası, savaş sona erdiğinde Merkez Uluslar tarafından Güney Ulusları'na gönderilen yardımların duracağını ve yüz binlerce insanın açlık tehlikesiyle karşı karşıya kalacağını açıklar. Neyse ki İblis Kraliçesi, savaşı sonlandırmanın ve yalnızca Güney Ulusları'na değil, tüm dünyaya umut getirmenin bir yolunu bulmuştur—ancak bunu başarmak için Kahraman'ın yardımına ihtiyacı vardır. Sonunda ikna olan Kahraman, eski düşmanı ile güçlerini birleştirir. İkili, hastalıkta ve sağlıkta birbirlerinin yanında olma sözü vererek insan dünyasına doğru yola çıkar.